Author: Joanna Adamiak

Terapia psychodelikami

29 maj, 2023

W dzi­siej­szym świe­cie cho­ro­by nasze­go umy­słu takie jak ner­wi­ca czy depre­sja zysku­ją sta­tus cho­rób cywi­li­za­cyj­nych. Receptą współ­cze­snej medy­cy­ny na te pro­ble­my, jest zwró­ce­nie się ku tera­pii far­ma­ko­lo­gicz­nej i psy­chia­trycz­nej. Jednakże coraz więk­sza część spo­łe­czeń­stwa,  inte­re­su­je się meto­da­mi nie­kon­wen­cjo­nal­ny­mi, zwłasz­cza psy­cho­de­li­ka­mi, któ­rych pozy­tyw­ny wpływ i dzia­ła­nie pod­czas prze­pro­wa­dza­nych badań, zaska­ku­je współ­cze­sne śro­do­wi­sko medycz­ne.  Czym są psy­cho­de­li­ki i czy mogą być one roz­wią­za­niem na nasze współ­cze­sne pro­ble­my  zdro­wia psy­chicz­ne­go i duchowego? 

 Zła reno­ma psy­cho­de­li­ków dopro­wa­dzi­ła do tego, że przez lata spo­łe­czeń­stwo trak­to­wa­ło temat tych sub­stan­cji jako tabu. Ostatnie duże bada­nia doty­czą­ce wpły­wu psy­cho­de­li­ków na nasz umysł, zosta­ły prze­pro­wa­dzo­ne przez CIA w latach 50-tych. Niestety, bada­nia te zosta­ły wyko­rzy­sta­ne w celu uzy­ska­nia prze­wa­gi nad wywia­dem ame­ry­kań­skie­go wro­ga poprzez wypa­cze­nie naj­pięk­niej­szych wła­ści­wo­ści tych sub­stan­cji. To, czy uda nam się spoj­rzeć na te sub­stan­cje na nowo, zale­ży już tyl­ko od nas samych. O poten­cja­le i histo­rii psy­cho­de­li­ków mówi   Shawn Welles bio­che­mik i spe­cja­li­sta w dzie­dzi­nie suple­men­ta­cji oraz pre­le­gent Life Balance Congress.

W zgo­dzie z natu­rą i wiedzą

Psychodeliki to kla­sa sub­stan­cji psy­cho­ak­tyw­nych, któ­re poprzez wpływ na funk­cjo­no­wa­nie mózgu zmie­nia­ją per­cep­cję, nastrój, myśle­nie, świa­do­mość i pro­ce­sy poznaw­cze, two­rząc inten­syw­ne doświad­cze­nia sen­so­rycz­ne oraz emo­cjo­nal­ne. Istnieją psy­cho­de­li­ki pocho­dze­nia natu­ral­ne­go, takie jak psy­lo­cy­bi­na, któ­rą moż­na zna­leźć w potocz­nie nazy­wa­nych magicz­nych grzyb­kach (np. łysicz­ce rosną­cej w Polsce). Kaktus pey­otl sto­so­wa­ny przez rdzen­nych miesz­kań­ców Ameryki Północnej, zawie­ra­ją­cy Mescaline.  Szałwia divi­no­rum zna­na czło­wie­ko­wi od tysią­ca lat, zawie­ra­ją­ca sal­wi­no­ry­ne czy Ayahuasca sta­no­wią­ca klu­czo­wy ele­ment ducho­we­go rytu­ału ple­mion Ameryki łaciń­skiej, któ­rej głów­ny zwią­zek sta­no­wi DMT, praw­do­po­dob­nie naj­sil­niej­sza sub­stan­cja psy­cho­de­licz­na na świecie.

Wraz z roz­wo­jem che­mii w XX wie­ku, poja­wi­ły się rów­nież psy­cho­de­li­ki sztucz­ne, takie jak LSD, któ­re zyska­ło popu­lar­ność w świa­do­mo­ści zbio­ro­wej dzię­ki kontr­kul­tu­rze ame­ry­kań­skiej, zsyn­te­zo­wa­ne po raz pierw­szy  w 1938 roku. Innymi przy­kła­da­mi są MDMA, stwo­rzo­ne przez nie­miec­ką fir­mę far­ma­ceu­tycz­ną Merck w 1912 roku, oraz keta­mi­na, stwo­rzo­na przez Parke Davis w 1962 roku jako śro­dek prze­ciw­bó­lo­wy. Te sub­stan­cje zna­my już od lat. Sam Albert Hoffman, któ­ry wyna­lazł LSD, poświę­cił swo­je życie, aby prze­ko­ny­wać ludzi, że jego wyna­la­zek może pomóc ludziom.

Lekarstwo zabro­nio­ne

Psychodeliki w swo­im pod­sta­wo­wym prze­zna­cze­niu mia­ły słu­żyć jako narzę­dzie lecz­ni­cze. Te natu­ral­ne były wyko­rzy­sty­wa­ne  w celu lecze­nia ducha a sztucz­ne, mia­ły poma­gać ludziom radzić sobie z pro­ble­ma­mi o cha­rak­te­rze psy­cho­so­ma­tycz­nym. Niestety, w wyni­ku koja­rze­nia ich z ruchem hipi­sow­skim, któ­ry był obiek­tem anty­nar­ko­ty­ko­wej poli­ty­ki pre­zy­den­ta Nixona, wszyst­kie sub­stan­cje psy­cho­ak­tyw­ne, nie­za­leż­nie od ich poten­cja­łu medycz­ne­go, zosta­ły skla­sy­fi­ko­wa­ne jako nie­bez­piecz­ne. W rezul­ta­cie przez wie­le lat na całym świe­cie psy­cho­de­li­ki mia­ły złą repu­ta­cję i funk­cjo­no­wa­ły jedy­nie w obie­gu nie­le­gal­nym, wyko­rzy­sty­wa­ne głów­nie w celach rekreacyjnych.

Pomimo prze­ciw­no­ści i trud­no­ści zwią­za­nych z bada­niem  psy­cho­de­li­ków, ist­nie­je coraz wię­cej dowo­dów na ich  sku­tecz­ność w lecze­niu róż­nych zabu­rzeń zdro­wia psy­chicz­ne­go. Na przy­kład eks­pe­ry­men­tal­na tera­pia PTSD (zespo­łu stre­su poura­zo­we­go) za pomo­cą MDMA, któ­re poprzez zwięk­sze­nie uwal­nia­nia sero­to­ni­ny, pozwa­la spoj­rzeć na trau­ma­tycz­ne prze­ży­cia w inny spo­sób, zmie­nia­jąc per­spek­ty­wę oso­by cier­pią­cej. Psychodeliki takie jak LSD, DMT czy psy­lo­cy­bi­na, bada­ne są pod kątem ich poten­cja­łu tera­peu­tycz­ne­go. Wielu psy­cho­lo­gów i psy­chia­trów, któ­rzy eks­pe­ry­men­tu­ją z tą meto­dą w celu lecze­nia depre­sji, ner­wic i sta­nów lęko­wych, twier­dzi, że przy­no­si ona nie­sa­mo­wi­te rezultaty.

Psychodeliki odcza­ro­wa­ne

Należy pod­cho­dzić ostroż­nie do decy­zji o tera­pii psy­cho­de­li­ka­mi i sto­so­wać je pod okiem spe­cja­li­stów, ponie­waż zaży­wa­nie tych sub­stan­cji wią­że się z prze­kro­cze­niem pew­nej gra­ni­cy zwią­za­nej z postrze­ga­niem rze­czy­wi­sto­ści. Doznania psy­cho­de­licz­ne są nie­po­rów­ny­wal­ne z żad­nym innym doświad­cze­niem, ze wzglę­du na uni­kal­ność pro­ce­su, jaki zacho­dzi w naszym mózgu. Wciąż jed­nak wie­my o nich za mało.

W kwe­stii badań nad psy­cho­de­li­ka­mi wie­le jesz­cze pozo­sta­je do zro­bie­nia. Rewolucja psy­cho­de­licz­na lat 60., zaha­mo­wa­na przez kon­ser­wa­tyw­ność ame­ry­kań­skie­go rzą­du, unie­moż­li­wi­ła pro­wa­dze­nie badań nad wpły­wem tych nie­sa­mo­wi­tych sub­stan­cji na nasz umysł. W ostat­nich latach obser­wu­je­my ogrom­ny wzrost zain­te­re­so­wa­nia tym tema­tem, nie tyl­ko wśród spe­cja­li­stów, ale tak­że u świa­do­mych ludzi, któ­rzy szu­ka­ją spo­so­bów na osią­gnię­cie więk­sze­go kom­for­tu psy­chicz­ne­go oraz pra­gną pomóc swo­jej duszy otwo­rzyć się na świat.

Likopen naturalny „odkurzacz” twojego organizmu

W dzi­siej­szych cza­sach, gdzie nad­miar stre­su jest powszech­ny, a wyni­ka­ją­ce z nie­go cho­ro­by sta­ły się pla­gą cywi­li­za­cyj­ną, trud­no zadbać o swo­je zdro­wie. Często sku­pia­my się na nauce radze­nia sobie ze stre­sem, lecz zapo­mi­na­my, że ma on nega­tyw­ny wpływ nie tyl­ko na zdro­wie psy­chicz­ne, lecz przede wszyst­kim na zdro­wie fizycz­ne. W wal­ce z jego kon­se­kwen­cja­mi , war­to się­gnąć po prze­ciw­u­tle­nia­cze, zwłasz­cza te natu­ral­ne, takie jak liko­pen. Czym jest i w jaki spo­sób wspie­ra nasz organizm?

Żyjemy w cza­sach tak duże­go nad­mia­ru bodź­ców i cią­głe­go stre­su, że nie jeste­śmy w sta­nie ogra­ni­czyć jego nega­tyw­ne­go wpły­wu na nasz orga­nizm, może­my go tyl­ko mini­ma­li­zo­wać. Z pomo­cą przy­cho­dzą róż­ne tech­ni­ki relak­sa­cyj­ne zdro­we odży­wia­nie i warsz­ta­ty samo­roz­wo­jo­we, czy róż­ne­go rodza­ju psy­cho­te­ra­pie. Ogromny wpływ na funk­cjo­no­wa­nie nasze­go orga­ni­zmu ma dostar­cze­nie mu odpo­wied­nich skład­ni­ków odżyw­czych w tym anty­ok­sy­dan­tów, któ­re poma­ga­ją w rege­ne­ra­cji od pozio­mu komór­ko­we­go, aż po całe narzą­dy w naszym cie­le. Zjedzenie zdro­wej sałat­ki może jed­nak nie wystar­czyć, bo w dal­szym cią­gu będą doskwie­rać nam nie­do­bo­ry. Na szczę­ście z pomo­cą przy­cho­dzi nowo­cze­sna tech­no­lo­gia, z któ­rej war­to skorzystać.

Czego potrze­bu­je two­je ciało

Likopen to prze­ciw­u­tle­niacz nale­żą­cy do gru­py karo­te­no­idów, natu­ral­nych barw­ni­ków wystę­pu­ją­cych w rośli­nach. Ze wzglę­du na swo­ją uni­kal­ną struk­tu­rę che­micz­ną i wła­ści­wo­ści, jest jed­nym z naj­sku­tecz­niej­szych prze­ciw­u­tle­nia­czy roślin­nych wystę­pu­ją­cych w przy­ro­dzie. Jego obec­ność w orga­ni­zmie czło­wie­ka poma­ga zapo­bie­gać nad­mier­ne­mu two­rze­niu się reak­tyw­nych form tle­nu (wol­nych rod­ni­ków), któ­re mogą pro­wa­dzić do uszko­dzeń komó­rek i zakłó­ceń w pro­ce­sach organizmu.

Technologia w zgo­dzie z naturą

Wszechstronny wpływ liko­pe­nu na orga­nizm czło­wie­ka spra­wia, że coraz czę­ściej jest on uwa­ża­ny nie tyl­ko za skład­nik codzien­nej die­ty, ale rów­nież nutra­cu­tyk o zna­cze­niu lecz­ni­czym dla nasze­go orga­ni­zmu. Potwierdzają to licz­ne bada­nia nauko­we. Likopen jest sze­ro­ko bada­nym skład­ni­kiem żyw­no­ści. Jako prze­ciw­u­tle­niacz, poma­ga zwal­czać nad­miar wol­nych rod­ni­ków w orga­ni­zmie czło­wie­ka i w natu­ral­ny spo­sób redu­ku­je stres oksy­da­cyj­ny. Technologia LycoPharm, opra­co­wa­na spe­cjal­nie w celu eks­trak­cji liko­pe­nu z pomi­do­rów na ska­lę prze­my­sło­wą, któ­ra jest opar­ta na eks­trak­cji wod­nej. Dzięki tej tech­no­lo­gii pro­du­ku­je­my napój liko­pe­no­wy z pomi­do­rów w naj­lep­szej przy­swa­jal­nej for­mie. Zachowując przy tym wszyst­kie war­to­ści odżywcze

„Odkurzacz” dla nasze­go organizmu 

Współcześnie osią­gnię­cie natu­ral­nej rów­no­wa­gi orga­ni­zmu, jest nie­moż­li­we bez odpo­wied­niej suple­men­ta­cji. Spożywane przez nas na co dzień pro­duk­ty spo­żyw­cze w wyni­ku prze­twa­rza­nia mają niską zawar­tość wita­min i mikro­ele­men­tów,. Dlatego szcze­gól­nie istot­ne jest spo­ży­wa­nie suro­wych owo­ców i warzyw, któ­re są natu­ral­nym źró­dłem likopenu.

Likopen moż­na porów­nać do gaśni­cy lub odku­rza­cza, któ­ry redu­ku­je stres oksy­da­cyj­ny w wyni­ku któ­re­go powsta­ją wol­ne rod­ni­ki. Rosnącą licz­bę wol­nych rod­ni­ków i oczysz­cza orga­nizm. W ten spo­sób liko­pen przy­czy­nia się do zmniej­sze­nia ryzy­ka cho­rób ser­ca, zapo­bie­ga­nia nowo­two­rom i zwięk­sza odpor­ność. Każdy z nas jest nara­żo­ny na nad­pro­duk­cję wol­nych rod­ni­ków, wyni­ka­ją­cą z codzien­ne­go stre­so­gen­ne­go życia, eks­po­zy­cji na używ­ki takie jak papie­ro­sy i alko­hol, nie­wła­ści­wej die­ty opar­tej na wyso­ko prze­two­rzo­nych pro­duk­tach oraz przez zanie­czysz­cze­nia śro­do­wi­ska, czy zwy­czaj­nie eks­po­zy­cji na. Często pomi­ja­nym czyn­ni­kiem, któ­ry rów­nież wpły­wa na nad­miar stre­su oksy­da­cyj­ne­go, jest wysi­łek fizycz­ny. Dlatego waż­ne jest, aby oso­by upra­wia­ją­ce sport dba­ły o suple­men­ta­cję prze­ciw­u­tle­nia­czy, ponie­waż kon­se­kwen­cje nad­mia­ru wol­nych rod­ni­ków mogą być róż­no­rod­ne, ale zawsze nie­bez­piecz­ne dla nasze­go zdro­wia. Wolne rod­ni­ki uszka­dza­ją komór­ki i tkan­ki, przy­spie­sza­jąc pro­ce­sy sta­rze­nia, a tak­że zwięk­sza­ją ryzy­ko roz­wo­ju cho­rób ser­ca, nowo­two­rów i cho­rób neurodegeneracyjnych.

Historia Likopenu

Likopen jako zwią­zek che­micz­ny został wyizo­lo­wa­ny już na począt­ku XIX wie­ku. Po raz pierw­szy w roku 1875, a następ­nie w 1910. Szwajcarscy che­mi­cy Wilhelm Normann i Richard Willstätter wyizo­lo­wa­li liko­pen z pomi­do­rów. To wyda­rze­nie, uwa­ża się za począ­tek izo­la­cji i bada­nia likopenu. 

Stosowana przez LycoPharm meto­da pole­ga­ją­ca na eks­trak­cji wod­nej zosta­ła opa­ten­to­wa­na przez dr hab. Piotra Chomczyńskiego, wybit­ne­go naukow­ca z Uniwersytetu w Cincinnati. Piotr Chomczyński to absol­went bio­che­mii na Uniwersytecie Warszawskim (1966), dok­to­rat w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN w Warszawie w 1971, habi­li­ta­cja w 1978 r. Asystent na UW, następ­nie adiunkt w Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu i na SGGW.

 

W 1983 r. wyje­chał do USA, gdzie został pro­fe­so­rem wizy­tu­ją­cym w National Institutes of Health (NIH) w Bethesdzie (Maryland), a następ­nie dzie­ka­nem na Uniwersytecie w Cincinnati. Jest wła­ści­cie­lem i pre­ze­sem Molecular Research Center, fir­my, któ­rą zało­żył w Cincinnati, nie­da­le­ko któ­re­go miesz­ka. Dobrze zna­ny w polo­nij­nym śro­do­wi­sku Ameryki, nagro­dzo­ny licz­ny­mi nagrodami.

 

 

 

Prof. Chomczyński wyna­lazł meto­dę labo­ra­to­ryj­ną eks­trak­cji natu­ral­ne­go liko­pe­nu i przy­czy­nił się do jej maso­wej pro­duk­cji. Efektem tego było powsta­nie pierw­szej na świe­cie fabry­ki napo­ju anty­ok­sy­da­cyj­ne­go LycopenPRO w Pobiedziskach pod Poznaniem. Dzięki cze­mu w 250 mili­li­tro­wej butel­ce mamy opty­mal­ną daw­kę liko­pe­nu, zarów­no pod wzglę­dem spo­ży­cia jak i war­to­ści odżywczych.